കഥ വായിച്ചു.. "ഒരു പാടിഷ്ട്ടായി, എനിക്ക് ഈ അമ്മയെ"..കൂടെ മനസ്സില്
പൊഴിഞ്ഞു വീണ മൂകത, 'അമ്മയുടെ ഓര്മ്മകളുടെ നിഴലുകള് ആയിരുന്നു..'
ഇരുളിന്റെ കനം തിങ്ങും മുറിക്കുള്ളിലെ അമ്മയുടെ 'ഗന്ധം' മടുപ്പിക്കുന്നതാവുന്നോ, മക്കള്ക്ക്....? 'എന്റെ മൗനം അമ്മയുടെ അരികില് നില്ക്കുകയാണ്, 'വേദനയോടെ'.. ,അമ്മയുടെ സ്നേഹത്തിന്റെ 'ഗന്ധം' അറിയാത്ത , "മനസ്സിനെ" ശപിക്കാതെ ,ഒരു തരം മരവിപ്പോടെ "പൊന്നില്ലാത്ത" അരക്കിന് "തോടയില്" വിരലോടിക്കുന്ന അമ്മ......., 'ഒരു വശം തിരിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന അമ്മ കരയുകയാണോ...? 'കരയാന് തോന്നിയെനിക്ക്..,
'മുറിക്കുള്ളിലെ മടുപ്പിക്കുന്ന ഗന്ധം ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ വിഴുപ്പുകള് കുമിഞ്ഞു കൂടിയതാണ്..' എനിക്കസഹനീയ മായി തോന്നി ..മുറിക്കപ്പുറം വെളിച്ചം കണ്ടപ്പോള് എനിക്കല്പ്പം ആശ്വാസം തോന്നി..
'അല്ലെങ്കില് പ്രഭാതം, 'മകന്റെ മണിമാളിക കണികാണണം , ഇച്ചിരി വെട്ടം കേറിക്കോട്ടെ, ന്ന ന്യായവും..ഇന്നെന്താപ്പോ ഇരുട്ടില്....' ഇളയ മരുമകള് 'തൊള്ളയിട്ടു'..
പ്രകാശനെ ഞാന് വെറുപ്പോടെ നോക്കി..അയാള് ഭാര്യക്കൊപ്പം മുറിയില് ഇരുന്നു സോള്ളുകയാണ്..'പന്ത്രണ്ടു വയസ്സുകാരി കാന്താരി മകള് പാട്ട് കേട്ടുല്ലസിക്കുന്നു..അതും,അച്ഛമ്മക്ക് പണിത മുറി കയ്യടക്കി..
അവസാന തരി പൊന്നും കൊടുത്തപ്പോള് അയാളുടെ തൊണ്ടയിടറിയതാണ്..,
അമ്മക്കിനി പൊന്നിന്റെ തരി ഇലല്ലോ? മകന്റെ വീടുപണി തീരുന്നതു കണ്ണില് കണ്ടപ്പോള് അവരുടെ മുഖം വെളിച്ചം കൊണ്ടു...സ്നേഹത്തോടെ അമ്മ ചിരിച്ചു..
അമ്മക്കുള്ള മുറിയുടെ വര്ണ്ണനകള് കേട്ട് സന്തോഷം കൊണ്ടിട്ടല്ല..,മകന്റെ മൂന്നു വര്ഷത്തെ 'ആഗ്രഹം' പണിതീര്ത്തെടുക്കാന് ..ആയിരുന്നെന്നു, ജീവിതത്തിന്റെ ഉദിച്ചു നില്ക്കുന്ന കാലം അയാളെ ഓര്മ്മപ്പെടുത്തില്ലല്ലോ
അല്ലെങ്കിലും അവന് ഒന്നും ഓര്ക്കുന്നില്ല ,അവരുടെ മാര് ചുരത്തിയ മുലപ്പാലിന്റെ അവസാന തുള്ളിയും കഴിഞ്ഞു, 'ചോരയും ' അവന് രുചിച്ചത്..
'ആശകളുടെ മാളികപ്പുരയില് ഉന്മാദിനിയായി ഭര്ത്താവിനോത്തു സസുഖം ജീവിക്കാന്, ' വിഴുപ്പുകള് ചുമന്നിരുന്ന ദിവസങ്ങളെ ഇരുളിന് കൂട്ടായി വലിച്ചെറിഞ്ഞു, മാതൃത്വത്തിനെ കുഴിച്ചു മൂടിയവര് "
"എനിക്ക് വൈകുന്നേരമായില്ലേ മകനെ"... 'അമ്മയുടെ ദൈന്യത........, എന്റെ ചെവിയില് ഇടതടവില്ലാതെ അലയടിച്ചു...
"മീന് വാങ്ങണ്ണ്ടാ"........? 'മുറ്റത്ത് "കൊച്ചു അരയത്തി" നീട്ടി വിളിക്കുന്നു ...' ഈ പെണ്ണിതെവിടെയാ' അമ്മായി ക്ക്" ശുണ്ടി ...""
ഹോ!നേരം വെളുത്തപ്പോ ഇരുന്നതാ.., "ഈ ശ്രീനി ബാലുശ്ശേരി" എന്നെ വിഷമിപ്പിച്ചു ട്ടോ....,
'മടിയിലിരുന്ന പുസ്തകം മേശ മേല് വെച്ചു'
ദാ.., 'വരാണ് "അമ്മെ "..., "എന്താച്ചാ വാങ്ങിക്കോളു" ..
ഇരുളിന്റെ കനം തിങ്ങും മുറിക്കുള്ളിലെ അമ്മയുടെ 'ഗന്ധം' മടുപ്പിക്കുന്നതാവുന്നോ, മക്കള്ക്ക്....? 'എന്റെ മൗനം അമ്മയുടെ അരികില് നില്ക്കുകയാണ്, 'വേദനയോടെ'.. ,അമ്മയുടെ സ്നേഹത്തിന്റെ 'ഗന്ധം' അറിയാത്ത , "മനസ്സിനെ" ശപിക്കാതെ ,ഒരു തരം മരവിപ്പോടെ "പൊന്നില്ലാത്ത" അരക്കിന് "തോടയില്" വിരലോടിക്കുന്ന അമ്മ......., 'ഒരു വശം തിരിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന അമ്മ കരയുകയാണോ...? 'കരയാന് തോന്നിയെനിക്ക്..,
'മുറിക്കുള്ളിലെ മടുപ്പിക്കുന്ന ഗന്ധം ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ വിഴുപ്പുകള് കുമിഞ്ഞു കൂടിയതാണ്..' എനിക്കസഹനീയ മായി തോന്നി ..മുറിക്കപ്പുറം വെളിച്ചം കണ്ടപ്പോള് എനിക്കല്പ്പം ആശ്വാസം തോന്നി..
'അല്ലെങ്കില് പ്രഭാതം, 'മകന്റെ മണിമാളിക കണികാണണം , ഇച്ചിരി വെട്ടം കേറിക്കോട്ടെ, ന്ന ന്യായവും..ഇന്നെന്താപ്പോ ഇരുട്ടില്....' ഇളയ മരുമകള് 'തൊള്ളയിട്ടു'..
പ്രകാശനെ ഞാന് വെറുപ്പോടെ നോക്കി..അയാള് ഭാര്യക്കൊപ്പം മുറിയില് ഇരുന്നു സോള്ളുകയാണ്..'പന്ത്രണ്ടു വയസ്സുകാരി കാന്താരി മകള് പാട്ട് കേട്ടുല്ലസിക്കുന്നു..അതും,അച്ഛമ്മക്ക് പണിത മുറി കയ്യടക്കി..
അവസാന തരി പൊന്നും കൊടുത്തപ്പോള് അയാളുടെ തൊണ്ടയിടറിയതാണ്..,
അമ്മക്കിനി പൊന്നിന്റെ തരി ഇലല്ലോ? മകന്റെ വീടുപണി തീരുന്നതു കണ്ണില് കണ്ടപ്പോള് അവരുടെ മുഖം വെളിച്ചം കൊണ്ടു...സ്നേഹത്തോടെ അമ്മ ചിരിച്ചു..
അമ്മക്കുള്ള മുറിയുടെ വര്ണ്ണനകള് കേട്ട് സന്തോഷം കൊണ്ടിട്ടല്ല..,മകന്റെ മൂന്നു വര്ഷത്തെ 'ആഗ്രഹം' പണിതീര്ത്തെടുക്കാന് ..ആയിരുന്നെന്നു, ജീവിതത്തിന്റെ ഉദിച്ചു നില്ക്കുന്ന കാലം അയാളെ ഓര്മ്മപ്പെടുത്തില്ലല്ലോ
അല്ലെങ്കിലും അവന് ഒന്നും ഓര്ക്കുന്നില്ല ,അവരുടെ മാര് ചുരത്തിയ മുലപ്പാലിന്റെ അവസാന തുള്ളിയും കഴിഞ്ഞു, 'ചോരയും ' അവന് രുചിച്ചത്..
'ആശകളുടെ മാളികപ്പുരയില് ഉന്മാദിനിയായി ഭര്ത്താവിനോത്തു സസുഖം ജീവിക്കാന്, ' വിഴുപ്പുകള് ചുമന്നിരുന്ന ദിവസങ്ങളെ ഇരുളിന് കൂട്ടായി വലിച്ചെറിഞ്ഞു, മാതൃത്വത്തിനെ കുഴിച്ചു മൂടിയവര് "
"എനിക്ക് വൈകുന്നേരമായില്ലേ മകനെ"... 'അമ്മയുടെ ദൈന്യത........, എന്റെ ചെവിയില് ഇടതടവില്ലാതെ അലയടിച്ചു...
"മീന് വാങ്ങണ്ണ്ടാ"........? 'മുറ്റത്ത് "കൊച്ചു അരയത്തി" നീട്ടി വിളിക്കുന്നു ...' ഈ പെണ്ണിതെവിടെയാ' അമ്മായി ക്ക്" ശുണ്ടി ...""
ഹോ!നേരം വെളുത്തപ്പോ ഇരുന്നതാ.., "ഈ ശ്രീനി ബാലുശ്ശേരി" എന്നെ വിഷമിപ്പിച്ചു ട്ടോ....,
'മടിയിലിരുന്ന പുസ്തകം മേശ മേല് വെച്ചു'
ദാ.., 'വരാണ് "അമ്മെ "..., "എന്താച്ചാ വാങ്ങിക്കോളു" ..
22 November 2011 at 04:00
" കഥ.. " വായിച്ചു.. "
" വിഷമിപ്പിച്ചു " ട്ടോ....,
22 November 2011 at 05:53
uvvo?enikku santhoshaayi tto vishamam varunnathu ezhuthu nannavumbolle ..engine ayaalum nanni tto..
23 November 2011 at 08:56
വളരെ നല്ല കഥ വായിച്ചപ്പോള് വിഷമം തോന്നി ഇനിയും ഒരുപാടു എഴുതണം എല്ലാ നന്മകളും നേരുന്നു. സ്നേഹപൂര്വ്വം വിനയന് ..........