ഒടുക്കം നോവുകള്‍
അനാഥമായി
പേരറിയാതെ
തേങ്ങി..
തളരുന്ന വാക്കുകള്‍
കുഞ്ഞിളം കൈയ്യാല്‍
തട്ടി 'അമ്മേ '
യെന്നു വിളിക്കുന്നു
ആ കൈകളിലെ ഇളം ചൂട്
എന്‍റെ വാത്സല്യം
മുഴുവന്‍ നുകര്‍ന്നതല്ലേ
എന്നിലെയമ്മ
അന്യമായ്
ചില നേരം ...
യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളുടെ
കൈപ്പ്
അസഹനീയമായപ്പോള്‍.
മധുരം കൊണ്ടെന്നധരത്തിന്‍
ചാരെ എത്തിയ
വാക്കുകളെന്തോ.
വിരസമായി
ദൂരം പിന്നിട്ട നീയും
പിടയുന്ന ഉള്ളവും
അതിലെന്നുണ്ണിതന്‍
കണ്ണീരും തേങ്ങലും
പക്ഷെ..
താളമില്ലാതെ മനസ്സും
മോഹങ്ങളില്ലാതെ ഞാനും
നിറമില്ലാതെ തുടര്‍ന്നു
വേണ്ട ഭൂതം
എഴുതേണ്ട ഭാവി
നടക്കട്ടെ വര്‍ത്തമാനം
നനുത്ത പകലും
തണുത്ത രാവും
കഥ കേള്‍ക്കെ,
പഴിച്ചതെന്തോ
അറിഞ്ഞീല
മോഹമുറങ്ങി
പടിയിറങ്ങിയന്നു
സ്വപ്നങ്ങളും.
പാടിയ പാട്ടുകളും
മീട്ടിയ തന്ത്രികളും
കഴുത്തില്‍ കുരുക്കായ്
എണ്ണമറ്റ ഓര്‍മ്മകള്‍
എണ്ണയില്ലാത്തിരിയായ്
കരിഞ്ഞ തിരിയില്‍
കണ്ണുകള്‍ വരണ്ടു നിന്നു
ഒന്ന് നില്‍ക്കൂ,
സ്നേഹം പൂക്കുന്നുണ്ട്
കൊഴിഞ്ഞു വീഴുന്നുണ്ട്
മണ്ണില്‍ നനുക്കുന്നുണ്ട്
എന്നിട്ടുമിനിയും തുടരുന്നോ?
എന്‍റെ ഗുരു നാഥന്‍,
പ്രിയ ഗുരുനാഥന്‍.
പണമല്ല പഠനമാണ്
കഴിവല്ല മനസ്സാണ്
ശിഷ്യനുചിതം
എന്ന് ചൊല്ലിയ
അറിവുള്ള ഗുരു
അഹങ്കാരം അല്ല
എളിമയുള്ളവനെ
സംഗീതം നേടൂ
എന്ന് ചൊല്ലിയെന്നെ
സരളി വരിശകള്‍
പാടി പഠിപ്പിച്ച
അറിവുള്ള ഗുരു
തെല്ലിടതാളം
വലിഞ്ഞന്നു
വലിഞ്ഞു മുറുകും
മുഖം ചൊല്ലി എന്നോട്
ആത്മ സമര്‍പ്പണം
ഗുരു കര്‍ത്തവ്യമെന്ന്
ഇതര ഗാനങ്ങളിലേക്ക്
ചാടാന്‍ വെമ്പും
സ്വരങ്ങളെ നോക്കി
വേരുറപ്പാണ്
പ്രശസ്തിയല്ല പ്രധാനം
എന്ന് ചൊല്ലിയെന്‍
പ്രിയ ഗുരുനാഥന്‍
