പ്രസൂതിജം

ഒടുക്കം നോവുകള്‍
അനാഥമായി
പേരറിയാതെ
തേങ്ങി..

തളരുന്ന വാക്കുകള്‍
കുഞ്ഞിളം കൈയ്യാല്‍
തട്ടി  'അമ്മേ '
യെന്നു വിളിക്കുന്നു
ആ കൈകളിലെ ഇളം ചൂട്
എന്‍റെ വാത്സല്യം
മുഴുവന്‍ നുകര്‍ന്നതല്ലേ

എന്നിലെയമ്മ
അന്യമായ് 
ചില നേരം ...
യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളുടെ
കൈപ്പ്
അസഹനീയമായപ്പോള്‍.

മധുരം കൊണ്ടെന്നധരത്തിന്‍
ചാരെ എത്തിയ
വാക്കുകളെന്തോ.
വിരസമായി

ദൂരം പിന്നിട്ട നീയും
പിടയുന്ന ഉള്ളവും
അതിലെന്നുണ്ണിതന്‍
കണ്ണീരും തേങ്ങലും

പക്ഷെ..

താളമില്ലാതെ  മനസ്സും
മോഹങ്ങളില്ലാതെ ഞാനും
നിറമില്ലാതെ തുടര്‍ന്നു



0 Response to "പ്രസൂതിജം"

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...